Toen we samen naar het scherm keken en de eerste beelden zagen van onze ongeboren dochter, werden we overspoeld door emoties. Daar was ze: klein, kwetsbaar, en al zo bijzonder. We zagen haar hartje kloppen en haar kleine lijfje bewegen. Wat ons vooral opviel, was hoe ze zich lekker had genesteld—ze lag heerlijk comfortabel, precies zoals zij dat wilde, en niet per se zoals de echoscopist het graag voor de foto had gezien.
Het was aandoenlijk om te merken dat ze nu al haar eigen willetje toont. In plaats van zich mooi in beeld te draaien, koos ze ervoor om lekker te blijven liggen zoals zij het fijn vond. Dat maakte het moment alleen maar specialer. We voelden ons nog meer verbonden met haar, en het besef dat we haar straks echt mogen ontmoeten, vervulde ons met blijdschap en verwachting.
We zijn in blijde verwachting en dankbaar dat we dit intieme, unieke moment samen mochten beleven. Met elke dag groeit niet alleen ons kindje, maar ook onze liefde en het verlangen om haar straks in onze armen te sluiten—precies zoals zij het zelf wil.
